Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι…

Από την Καλλιόπη Πατέρα

Για όσους δεν με ξέρουν, ας ξανασυστηθώ. Είμαι ο Μπελάς, σκυλοδημοσιογράφος. Θα σας πω σήμερα πώς βρέθηκα από τα αλώνια στα σαλόνια.

belas www

Είναι Παρασκευή 29 Αυγούστου 2007, ντάλα μεσημέρι: η ώρα του φαγητού. Ακολουθώ μια κυρία, ελπίζοντας να µου δώσει κάτι φαγώσιμο, αλλά τζίφος. Απογοητεύομαι και αποφασίζω να γυρίσω στα λημέρια µου, στο πάρκο δηλαδή όπου μένω εδώ και ένα μήνα, από τότε που µε πέταξαν οι πρώην δικοί µου. Τότε ήταν που είδα τον Χάρο µε τα µάτια µου. Ένα ταξί ερχόταν καταπάνω µου! Τρόμαξα πάρα πολύ. Χώθηκα κάτω από τα σκουπίδια τρέμοντας ολόκληρος. Παρά τρίχα!

Δεν μ’ έφτανε η τρομάρα μου, είδα ξαφνικά μια άλλη κυρία γονατιστή δίπλα από τον κάδο να μου κάνει νοήματα. Σιγά µη βγω έξω! Δίποδο δεν είναι; Σίγουρα θα θέλει να με μαλώσει. Όσο εκείνη προσπαθούσε να µε πιάσει, τόσο εγώ κρυβόμουν και μαζευόμουν. Μία ώρα κράτησε το κρυφτό. Πού θα πάει; Θα βαρεθεί και θα φύγει. Την άκουσα να ρωτάει τον καλό κύριο του ψιλικατζίδικου που µου δίνει γάλα, όµως και αυτός τη δύσκολη στιγμή µε «κάρφωσε». Της είπε, δηλαδή, ότι µε έχουν πετάξει και ότι ζω µόνος µου στο πάρκο. Κάποια στιγμή τη βλέπω να φεύγει. Ανάσανα. Γύρισε, όµως, ώσπου να πεις κύμινο µε ένα μπολάκι γάλα, για να µε ξεγελάσει. Σιγά μην το χάψω! Παρόλο που µου έτρεχαν τα σάλια, παρέμεινα στην κρυψώνα µου νομίζοντας ο δυστυχής ότι είμαι ασφαλής. Έλα όµως που της ήρθαν ενισχύσεις, και μάλιστα από το αφεντικό της Άρτεμης, της φιλενάδας µου. Με πλησίασε από την πίσω πλευρά του κάδου και µου έκλεισε την υποχώρηση. Θέλοντας και µη, παραδόθηκα.

Με πήρε στην αγκαλιά της και άρχισε να απομακρύνεται. Κλωτσούσα και φώναζα µε όλη µου τη δύναμη, αλλά δεν τη δάγκωσα. Είμαι κατά της βίας. Βαθιά μέσα µου, αν και δεν ήθελα να το ομολογήσω ούτε στον εαυτό µου, ήλπιζα ότι θα µε έπαιρνε μαζί της, σπίτι της. Μου άρεσε η ελευθερία, µου άρεσε και το πάρκο (αν εξαιρέσεις τις γάτες που καιροφυλακτούν), αλλά µου έλειπε το φαγητό και το νερό και πάνω απ’ όλα ένα χαδάκι στο κεφαλάκι. Αυτή έμοιαζε συμπαθής, ήταν και ηλικιωμένη, και αυτό µε καθησύχαζε. Όταν την είδα να κλείνει την πόρτα του σπιτιού της πίσω µας, κατάλαβα ότι είμαι σε καλό δρόμο…

Μπελάς

διαφήμιση

 

Διαβάστε επίσης… ποιος είναι ο Tatli Bela (Γλυκός Μπελάς).

 

 



Σχολιαστε