Η ερώτηση με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Για το σύμπαν του πάρκου, αυτή είναι η Ερώτηση με το έψιλον κεφαλαίο, η απάντηση στην οποία κρίνει πάντα τις εξελίξεις. «Αρσενικό ή θηλυκό;» είπε η φωνή. «Αρσενικό, αλλά…» Αν προλάβαινα, θα πρόσθετα κάτι σαν «αλλά είναι καλό, δεν έχει δαγκώσει ποτέ και για κανένα λόγο, μείνε λίγο κοντά του και θα το λατρέψεις», αλλά έμεινα εκκρεμής στα αποσιωπητικά: Η κυρία έκανε μεταβολή με το μικροσκοπικό γκριφόν της και εξαφανίστηκε.
Αλλά συνηθισμένοι στα χιόνια οι συνοδοί μεγαλόσωμων σκύλων, κυρίως απροσδιόριστης ράτσας. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι θα εξυπηρετούσε να φόραγα ειδικό καρτελάκι με «ημίαιμο αρσενικό» γραμμένο απ’ άκρη σ’ άκρη, απειλητικό σαν το δηλητήριο, σαν προειδοποίηση: μη μου μιλήσετε αν έχετε πρόβλημα μ’ αυτό. Ξαναβυθίστηκα στις σκέψεις μου – και σε μια λακκούβα με λάσπη, την οποία δεν είχα προσέξει (τρία χρόνια βολοδέρνω σε αυτό το πάρκο, ακόμα να μάθω τις παγίδες του).
Ο Τσίνος, στο μεταξύ, έχει απορροφηθεί από τη μυρωδιά στη βάση ενός κορμού. Μ’ αρέσει να φαντάζομαι ότι, όπως σε κάτι σειρές τύπου «Επικίνδυνες αποστολές», ταυτοποιεί έτσι το σκύλο που πέρασε από εκεί, την ιστορία του, τυχόν ποινικό μητρώο. Θίγεται κι αυτός πάντως από την αύξηση του ρατσισμού στο πάρκο. «Έχουμε κι εμείς τα μεγάλα, μαύρα, μαλλιαρά μπασταρδάκια δικαίωμα στο παιχνίδι», τον φαντάζομαι να λέει κάθε φορά που ο ιδιοκτήτης ενός άλλου αρσενικού ή απλώς μικρόσωμου σκυλιού, ανεξαρτήτως φύλου, αλλάζει πεζοδρόμιο στη θέα του. Όπως καταλαβαίνετε, όταν ο Τσίνος δεν παίζει στις «Επικίνδυνες αποστολές», πρωταγωνιστεί σε αμερικανικές οικογενειακές κωμωδίες.
Όμως, πέρα από την πλάκα (που βεβαιωμένα έχουμε, όταν ο Τσίνος αποφασίζει να ακολουθήσει το σκύλο που του έριξε χυλόπιτα και εγώ προσπαθώ να τον συγκρατήσω, με αποτέλεσμα η βόλτα να έχει τα αποτελέσματα εντατικού power plate – καθόλου κακό, τώρα που το σκέφτομαι), το πάρκο έχει τα θέματά του. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Ολόκληρη η κοινωνία σείεται από υπόγειες συγκρούσεις και ανοιχτά μέτωπα, αυτή η γωνιά των βόρειων προαστίων θα γλίτωνε; Όσο κι αν φοβόμαστε τις μάχες των τετράποδων, τα δίποδα είναι που δεν μπορούν να τα βρουν. Λίγες, σφιγμένες καλημέρες, διακρίσεις και ανταγωνισμοί με βάση το φύλο, την καταγωγή, την εξωτερική εμφάνιση. Των σκύλων μας.
Τώρα ο Τσίνος «σταμπάρει» με το βλέμμα έναν νέο μαλλιαρό επισκέπτη του πάρκου. Στην άλλη άκρη του λουριού βρίσκεται ένας κύριος που μιλάει στο hands free. Δείχνει να ταλαιπωρείται από το συνδυασμό των δύο. Τότε μου σκάει. Εδώ συμβαίνουν κοσμοϊστορικές αλλαγές, το πάρκο δεν μπορούμε να φτιάξουμε; Αν το καλοσκεφτείς, είμαστε το ιδανικό γκρουπ. Ολοι φροντίζουμε ένα ζώο. Καταναλώνουμε χρόνο, κόπο, χρήμα – αγαπάμε ένα σκυλάκι. Έχουμε κάνει το πρώτο βήμα. Κάνω το επόμενο. «Θέλετε να κρατήσω το λουρί μέχρι να τελειώσετε το τηλεφώνημα;» κάνω νόημα στον άγνωστο κύριο. Χαμογελά, λίγο αμήχανα, μα μου το δίνει. Κοίτα να δεις. Κανείς δεν σκέφτηκε να ρωτήσει «αρσενικό ή θηλυκό».
διαφήμιση
Κι άλλες περιπέτειες του Τσίνο
Η αλήθεια είναι όμως ότι τα αρσενικά είναι πολύ πιο εύκολο να αρπαχτούν μεταξύ τους απ’ότι ένα αρσενικό μ’ένα θυληκό ή απο 2 θυληκά.
Πολλοί φίλοι μου που έχουν μεγαλόσωμα αρσενικά φοβούνται μη γίνει καυγάς γιατί τα αρσενικά είναι πολύ περισσότερο κυριαρχικά.
Βέβαια παίζει μεγάλο ρόλο το πως έχει μεγαλώσει κανείς το σκυλί του αλλα και ο χαρακτήρας του σκύλου.